- شه دوپاس (شَ هَِ دُ)
اشاره به حضرت محمد (ص) است که شفاعت گناهان را تا دو پاس از روز میکند، کنایه از آفتاب. (برهان) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، کنایه از آدم (ع) باشد، چه او تا دو پاس روز (قیامت) که پانصد سال باشد در بهشت بود و یک روز بهشت هزار سال دنیاست. (برهان) (از انجمن آرا) (آنندراج). آدم، پدر ما مردمان. (ناظم الاطباء)، شه نیمروز. کنایه از رستم بود و هرکه در سیستان است، چه نیمروز نام سیستان است،
{{اسم مرکّب}} کنایه از دل که بعربی قلب خوانند. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج)
{{اسم مرکّب}} کنایه از دل که بعربی قلب خوانند. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج)